Formules
De competitie duurt lang, en niet alle spelers spelen evenveel partijen. Om een terechte winnaar te bepalen hebben we enige tijd geëxperimenteerd met verschillende formules. Dit heeft geresulteerd in de Apeldoorn 2000 formule, welke in gebruik is sinds -jawel!- 2000.
Doel van de Apeldoorn 2000 formule is die spelers bovenaan te laten eindigen, die over langere tijd gezien goed gespeeld hebben binnen hun eigen klasse.
In de loop van de tijd hebben we de volgende formules gebruikt:
| Apeldoorn 2000 | 500+P*(W-V) |
| Eerste Leidse wortelformule | 1000*(w-2*sqrt(w))/(p+1) |
| Aangepaste Leidse wortelformule | als(W>4, 500+500*(W-sqrt(W))/(P+1), 575*(W+1)/(P+2)) |
| Kees' formule | 100 - (K/10) + 2*P + 4*W |
| Percentage | 50*(2*W+J)/P |
Waarbij de volgende letters door het indelingsprogramma herkend worden:
| P | Aantal gespeelde partijen |
| W | Aantal gewonnen partijen |
| V | Aantal verloren partijen |
| J | Aantal in jigo geëindigde partijen |
| K | Huidige klasse |
| R | Aantal gespeelde rondes |
Kees' formule
Oorspronkelijk (tenminste vanaf 1991) werd er met Kees' formule gewerkt. Deze formule had als achtergrond dat er zoveel mogelijk gespeeld moest worden. Het kwam er dan ook op neer dat diegene die de meeste partijen had gespeeld, de meeste punten kreeg. Dit systeem is verlaten. We gaan er immers van uit dat iemand zoveel mogelijk speelt omdat hij of zij dat leuk vindt. Niet vanwege een eventuele prijs na een heel jaar spelen. De prijs moet gewoon gaan naar de persoon die dat jaar het beste -relatief naar eigen kunnen- heeft gespeeld.
Percentage (nooit gebruikt)
Aangezien na iedere partij de klasse van de deelnamers binnen de clubcompetitie wordt bijgesteld, is het winstpercentage een eenvoudige en in wezen eerlijke keuze. Toch was dit niet de oplossing. Iemand die de eerste en enige partij wint en verder niet speelt mocht niet bovenaan eindigen. Kortom: er moet een formule komen die het winstpercentage afzet tegen het aantal gespeelde partijen.
De Leidse Wortelformule (nooit gebruikt)
De Leidse go club houdt ieder jaar een toernooi waarin een ieder zo vaak mag spelen als gewenst. Een speciale formule bepaalt de uiteindelijke klassering. Deze formule bleek op zich leuk te werken, mits het aantal partijen beperkt bleef. Bij het aantal partijen in een jaarcompetitie, ging het effect van de formule verloren. Een aanpassing van deze formule zodat het speciale effect van deze formule over meer partijen uitgesmeert werd, leidde tot de Aangepaste Leidse Wortelformule.
De Aangepaste Leidse Wortelformule
Het "uitsmeren" van het effect van de wortelformule over meer partijen had tot gevolg dat de formule in twee stukken geknipt moest worden, met een breekpunt bij vier winstpartijen. In 1998 en 1999 is de stand bepaald met deze formule. Deze formule wees misschien wel de juiste winnaar aan, toch klopte de volgorde over het algemeen niet. Bovendien was de formule zo ingewikkeld, dat past gewoon niet bij het go spel.
De Apeldoorn 2000 Formule
Zoekend naar een eenvoudige formule die toch een eerlijke stand zou geven zijn we weer bij de uitgangspunten begonnen. De formule voor het percentage (W+0,5J)/P is in principe een juist uitgangspunt. Dit moest echter relevanter worden naarmate meer wedstrijden gespeeld zijn. We vermenigvuldigen het resultaat daarom met het aantal gespeelde wedstrijden en krijgen: W+0,5J. Verrassend komen we nu weer uit op iets dat op Kees' Formule lijkt: hoe meer je speelt hoe eenvoudiger je bovenaan komt. Het probleem is dat na het vermenigvuldigen het aantal verliespartijen niet meer in de formule voorkomt (daarvoor wel, aangezien V=P-W-J). Door het percentage anders op te schrijven zijn we uiteindelijk bij de Apeldoorn 2000 formule uitgekomen: P*(W-V). Eenvoudig en elegant en tot nu toe lijkt deze formule een eerlijke rangorde op te leveren. (We tellen er alleen 500 bij op om de score positief te houden).
De bekende zwakte van deze formule is dat er geen rekening met de historie gehouden wordt. Drie maal verliezen en daarna drie maal winnen levert hetzelfde resultaat op als de omgekeerde situatie, terwijl bij de eerste situatie de wedstrijden makkelijker zouden moeten zijn (per wedstrijd wordt de klasse bij ons aangepast). Het indelingsprogramma heeft hier wel een oplossing voor door de puntenstand tijdens iedere ronde weer mee te nemen, maar voor een club met onze omvang blijkt dit geen wezenlijk verschil op te leveren. Voor de duidelijkheid (en de uitleg van het puntensysteem) gebruiken we daarom de formule zoals hierboven beschreven zonder verdere fijnafstelling.